Sieben Nedersaksisch is een combinatie van woord, beeld en muziek.
Kijk naar een voordragende Rilke.

Het boek bevat zeven van de mooiste verzen van de Duitse lyricus Rainer Maria Rilke. Het boek bevat Nederlandse, Twentse, Drentse en Groningse vertalingen van deze zeven gedichten. De vier vertalers zijn, ieder in hun eigen provincie, gevierde en prijswinnende dialectdichters: Jan Glas, Henny Hamhuis, Marga Kool en Anne van der Meiden. Elke (streek-)taal heeft vier speciaal voor dit project gemaakte prenten van hedendaagse beeldend kunstenaars.

leste oavend

Ien naacht was n ver bewegen; want
legertraain ree t paark veurbie noar t station.
t Hiel zien speulen echter nait tegen, van t
cloavecimbel keek hai op noar woar zai ston,

bienoa asof hai ien n spaigel keek:
zo zeer vervuld van zien jonge gezicht,
dat onder t droeveg gewicht
van de muziek nog verlaaidelker leek.

Ienainen was t of dat aal aan stukken viel:
zai leek muid, ston bie t open roam en hiel
heur haand op t wild kloppend haart.

Van boeten waaide koulte, zien spel hiel op.
En oakelg vrimd lag op toavel de sjako-pet, woarop
de doodskop schril ofstak tegen t swaart.

hearfstdag

Joa, ’t is zo wied, mien Heer, met ’n zommertied is ’t doan,
leg diene schaa oawer de zunnewiezers,
en loat de weend vriej oawer ’n vealdgroond goan.
Bestel de leste vruchten dat ze riepe greuit,
doo eer nog zuder-waarmte veur twee dage,
en zeg eer dat ze an mot maken en goa hen en streui
dat leste, depe zeute in den zwoaren wien.

Den nog gin hoes hef, bouwt der zich gin meer,
wel now eenleustig is, zal ’t lange blieven,
zal waken, leazen, lange breve schrieven,
en zal biej ’t goan langs ziene weagen,
onröstig waandelen as hee dooie blaar
veur ziene veut zöt drieven.