In 2012 vertrok dichter Hanneke van Schooten voor een jaar naar Schiermonnikoog. In de bundel die daar ontstaan is, brengt zij 43 verzen bijeen die elk bestaan uit twee kwatrijnen.
In deze bundel poogt de dichter de tijd stil te zetten, de verstreken tijd te meten, de toekomende tijd in kaart te brengen. Een afwezige geliefde en een eiland: dat zijn de thema’s.

Uitgever en boekverzorger Martien Frijns is een even grote liefhebber van Schiermonnikoog als de dichter. Hij maakte er in de loop der jaren tal van foto’s. Samen selecteerden zij de mooiste. De woorden laadden de beelden, de beelden laadden de woorden. Zo ontstond Getijden, een fijnzinnige, bezwerende elegie, waarin de ik en de ander in elkaar trachten op te gaan, samen te vloeien in taal  en landschap door de grenzen van tijd en ruimte heen: de troost van de vorm, de troost van de taal.

En nu ik weer naar het eiland vaar
over hetzelfde glinsterende water,
bindt zich beweging aan helder verbazen
dat mij heeft stilgezet en aangeraakt.

Beeld zonder taal, in zwijgen stem. De zoute
wind en wij daarin alsof wij nog bestonden.
Een overkant is tussen ons begonnen.
Ik weet, dit is een jaar voor jou.

De gedichten worden gedragen door een stijlvaste introvertie. Het is toegankelijke, hoogwaardige poëzie; helder en beeldend, met evenwichtig gedoseerde symboliek, waarbij gevoelens en beschrijving van omgeving onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden.

[Fragment juryrapport over de prijswinnende bundel Buiten de tijd uit 2011]

Hanneke van Schooten (Enschede, 1946) publiceerde aanvankelijk korte verhalen en gedichten in de literaire tijdschriften Chrysallis, Maatstaf en De Tweede Ronde. Vanaf 1990 verscheen haar poëzie in boekvorm. Getijden is haar tiende bundel.

Als inspiratiebron beschouwt zij onder andere het werk van Marcel Proust en Virginia Woolf. Tot haar favoriete contemporaine dichters behoren Eva Gerlach, H.C. ten Berge en Tomas Tranströmer. ‘Ik houd erg van hun taalgebruik, de subtiele observaties en overwegingen die zij zo schitterend in een schijnbaar eenvoudige parlando-stijl formuleren en waarin intieme momenten tussen mensen centraal staan.’

Recensent Theo Hakkert schreef in De Twentsche Courant Tubantia over haar bundel Buiten de tijd (2011): ‘Van Schootens poëzie kent een geheel eigen toon en verbeelding en sluit aan bij de thematiek van het onvermogen gescheidenheid op te heffen en het onvermogen tegenover de tijd.’

Hanneke van Schooten promoveerde aan de Universiteit Twente en is als universitair hoofddocent werkzaam aan de Universiteit van Tilburg. Zij woont in Almelo en is daar actief betrokken bij tal van initiatieven op het gebied van kunst en cultuur.